چشم اندازی نامتعارف به تحولات اخیر سیاسی ایران و چند سوال

در جامعه ما آنقدر پتانسیل های جنبش مدنی، آنقدر بحرانهای زمینه ساز تحولات عمیق و رادیکال وجود دارد که ناتوانی از تبدیل آنها به یک جنبش گسترده و به یک «وحدت در کثرت» گسترده در واقع حکایت از داستان «سیب سرخ و آدم چلاق» می کند. اینکه بگوییم حکومت بی رحم و خشن است، در واقع نمادی دیگر از این ناتوانی سیاسی و مدنی است. زیرا یک قدرت مدرن و توانا دقیقا می دانست که چگونه از این سیاست خش و بی رحم، یا از سیاست «شلاق و ساندیس» به هزار شکل برای رشد بیشتر جنبش مدنی و ایزوله ساختن دیکتاتوری استفاده بکند. اما آیا واقعیت این نیست که نه تنها سیاستها و تاکتیکهای اصولگرایان دچار یک شیوه ثابت و قابل پیش بینی و با برخی تغییرات اندک است، بلکه سیاست جنبش سبز یا مدنی نیز به همینگونه قابل پیش بینی و دچار یک نارسی مدنی و مدرن است؟

ادامه