در ستایش «هیچی»

قطعه ی ذیل بخشی از «آفوریسم در ستایش هیچی» از جلد اول کتاب «اسرار مگو» است که برای آشنایی دوستان با مباحث این کتاب و برانگیختن حس کنجکاوی و نگاه نقادانه آنها در اینجا منتشر می کنم.
از طرف دیگر کمی دقت در همین بخش کوتاه می تواند تفاوت اصلی نگرش من با همه ی نیاکان یا هم عصران ایرانیم را نشان دهد، در کنار بیان تشابهات نگرش من با آنها. تفاوتی که از این توانایی سرچشمه می گیرد که که حال نگرشی پا به میدان گذاشته است که نه تنها قادر به «لمس هیچی و پوچی» است، قادر به تن دادن به دیدار هولناک با «مغاک و دیگری» است بلکه می تواند از درون این ملاقات به آزادی و خلاقیت نوین خویش دست یابد
ادامه