چگونه «جسم خندان»، «عارف زمینی و عاشق زمینی» شویم (1)

نشانه مهم عبور از بحران فردی یا جمعی این است که حال همه اجزای زندگی فرد، بحرانها و دردهایش، شکستها و یا شکهایش، بسان اجزا و فراگمنتهای یک «پازل» در کنار هم قرار میگیرند و یک تصویر را نشان میدهند، یک داستان را کامل میکنند و شخص یا جامعه احساس میکند که گذشته، حال و آینده اش حال در پیوندی ارگانیک قرار گرفته است، روایتی سمبولیک شده است، به یک نظم نوین و «جسم نوین» تبدیل شده است. شخص و جامعه حال قادر به آن است هر چه بیشتر بر روی زمین بایستد، به زمین و خویش اتکا کند و شروع به خلاقیت نوین و بازی عشق و قدرت نوین، شروع به ایجاد دیالوگی نو با «دیگری و غیر» کند، چه با جهان خویش و یا با تمنای خویش و رقیب خویش.
ادامه