به باور من یکی از جالبترین و عمیقترین جملاتی که لکان گفته است این جمله است که فاصله گذاری میان انسان و حیوان از لحظه ای آغاز میشود که انسان یا (حیوان سابق و ناخودآگاه) با این موضوع درگیر میشود که با «مدفوعش» چکار کند. یعنی از لحظه ای که «ادرارش» برای او تبدیل به یک «بخش اضافی و مزاحم» میشود که زندگیش را مختل می کند(1). از آن زمان انسان خواسته است که به نوعی و به سرعت این «بخش مزاحم و خطرناک» را از خویش دور کند، مدفون کند و خود را پاک کند. این عمل، جدا از ثمرات خوب بهداشتی آن، اما دارای چشم اندازهای مهم فلسفی و روانکاوی نیز هست.