روان‌کاوی به ما یاد می‌دهد که هر عملی و هر تمنایی برای دست‌یابی به عشق و تمنای « دیگری یا غیر» است. خواه این دیگری «معشوق یا رقیب» باشد که در روان‌کاوی به آن «دیگری کوچک» می‌گویند، خواه این دیگری « قانون، مذهب، فرهنگ» و غیره باشد که در روان‌کاوی به آن « دیگری بزرگ، غیر بزرگ» می‌گویند. تمنای فرد، تمنای دیگری یا غیر است. با این شناخت و نگرش، روان‌کاوی به ما یاد می‌دهد که چگونه هر انسان مرتب در ارتباط با دیگران است، به دیگران نیاز دارد و بر بستر یک فرهنگ یا دیسکورس عمل و رفتار می‌کند.