لکان می‌گوید که« در واقع خطا و حماقت این نیست که گدا خویش را پادشاه تصور کند، خطا و حماقت این است که پادشاه خود را پادشاه تصور کند». زیرا پادشاه بودن، رئیس یک سایت بودن یک حکومت موقت و قراردادی و سمبولیک و با مرزهای کاری مشخص و وظایف مشخص است و بی‌مرز نیست. لحظه‌ای که یک رئیس سایت و یک پادشاه این مرزها و محدودیت‌ها را فراموش کند، آنگاه رئیس سایت به سلطان و ولایت فقیه سایت تبدیل می‌شود و حکومت سلطانی و حجره‌های ارثی و سیستم بدون نظارت و زیر پا گذاشتن موازین حقوقی و قانونی مثل عمل اقای جامی و معضلات رو به رشد سایت زمانه پیش می‌اید و یا مثل جامعه ما مرتب هر حکومتی تحت تاثیر این حالات و بی‌مرزی و خودبزرگ‌بینی نارسیستی به حکومت استبدادی و سلطانی تبدیل می‌شود.